"Το σοκολατένιο κοκοράκι", Εκδόσεις Μίνωας

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

ΥΛΙΚΑ: Ζωγραφιά Ανάστασης Α4

            5  Γλωσσοπίεστρα

        

ΦΑΝΑΡΑΚΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Κόβουμε το χαρτόνι σύμφωνα με το σχέδιο , αφού πρώτα τα παιδιά σχεδιάσουν επάνω με τέμπερες ή κηρομπογιές τις δικές τους ζωγραφιές.

Προτείνουμε  έντονα , ζωηρά χρώματα και μετά βοηθάμε στο κόψιμο και την σύνθεσή του.

Εάν θέλουμε δεν κόβουμε σε λωρίδες το χαρτόνι . Απλά κολλάμε και φτιάχνουμε  μια βάση.

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕ ΚΑΦΕ: ΙΗΣΟΥΣ

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Διαλύστε μια γεμάτη κουταλιά καφέ σε ελάχιστο νερό, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα σκούρο και πηχτό μείγμα, σε μια θήκη της παλέτας σας. Πάρτε λίγο από αυτό το μείγμα και δημιουργείστε δίπλα ένα πιο αραιωμένο, με νερό. Ο σκοπός είναι να έχετε έτοιμους δύο διαφορετικούς τόνους.

Για ένα ακόμα πιο σκούρο τόνο τοποθετείτε πινελιές τη μία πάνω στην άλλη και φυσικά για ανοιχτότερο αραιώνετε με νερό.

Στη συνέχεια ξεκινά η δημιουργία. Περνάμε  με το πινέλο την εικόνα που θέλουμε σε χαρτί Α4 και αφήνουμε να στεγνώσει καλά.

Την επομένη βάφουμε τις λεπτομέρειες με τέμπερες , σε χρυσό και κόκκινο χρώμα.

                                                                                                 ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ 

Ο Μυστικός Δείπνος του Λ. Ντα Βίντσι

Ο διασημότερος πίνακας (τοιχογραφία) όλων των εποχών (μαζί με τη Μόνα Λίζα) από τον μεγαλοφυή Λεονάρντο ασφαλώς (διαστάσεις 880X 460 cm). Βρίσκεται ακόμα και σήμερα στην αίθουσα φαγητού (τραπεζαρία) του μοναστηριού Santa Maria della Grazie (Παναγία της Χάριτος) του Μιλάνου, απέναντι σχεδόν από τη φημισμένη Σκάλα του συνθέτοντας έναν δρόμο όπου ο κόσμος συρρέει να θαυμάσει σπουδαία επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Ο πίνακας έχει μέγεθος 4,60 επί 8,80 μέτρα και απεικονίζει την έκπληξη και τα συναισθήματα στα πρόσωπα των μαθητών του Ιησού, όταν ο τελευταίος τους ανακοινώνει ότι κάποιος από αυτούς πολύ σύντομα θα τον προδώσει.”Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με” λέει ο Ιησούς στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ.ΙΓ. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς κάνει απλά την τελετή της θείας ευχαριστίας και δεν ανακοινώνει τίποτα.
Το θέμα του Μυστικού Δείπνου ήταν σύνηθες για τις αίθουσες φαγητού των μοναστηριών. Μόνο που η συγκεκριμένη αίθουσα δεν ήταν αίθουσα φαγητού όταν ο Λεονάρντο ξεκίνησε το 1495 να ζωγραφίζει την τοιχογραφία του κατά παραγγελία του Λουντοβίκο Σφόρτσα.

Αν και πρόκειται για έργο ζωγραφικής πάνω σε τοίχο, ο Λεονάρντο δεν χρησιμοποιεί την κλασσική μέθοδο της νωπογραφίας (affresco) αλλά εφαρμόζει την τεχνική του καμβά πάνω στον τοίχο. Οι τελευταίες εργασίες αποκατάστασης της τοιχογραφίας έδειξαν ότι ο Λεονάρντο χρησιμοποίησε μια βαφή με βάση το λινέλαιο και το αυγό η οποία εφαρμόστηκε σε ένα επίχρισμα διπλής στρώσης.

Ο Τελευταίος (Μυστικός) Δείπνος του Λεονάρντο είναι ένας πίνακας χρυσάφι στα χέρια μας, στο σχολείο και το σπίτι. Παρατηρώντας τον με τα παιδιά μπορούμε να συζητήσουμε και να κάνουμε τόσα πολλά:
-μαθηματικά: με τους 12 Αποστόλους, τα 13 συνολικά εικονιζόμενα πρόσωπα (αρίθμηση) αλλά και την ιδιαίτερη δυναμική που παρουσιάζει ο ιερός αριθμός 3. Οι μαθητές είναι ουσιαστικά τέσσερις παρέες των τριών (πρόσθεση, πολλαπλασιασμός) που η καθεμία ξεχωρίζει από την άλλη. Κι ακόμα: πόσα παράθυρα υπάρχουν πίσω από τον Ιησού; Ποιο σχήμα θυμίζει η μορφή του Ιησού; Ποιο σχήμα υπάρχει αντεστραμμένο ανάμεσα στον Ιησού και τον Ιωάννη; Τι σχήμα και μεγέθη έχουν τα παράθυρα, τα φατνώματα της οροφής, οι ταπετσαρίες των τοίχων;
συναισθήματα: ο Ιησούς ανακοινώνει όπως είπαμε την επικείμενη από κάποιον εκ των παρόντων προδοσία του. Παρατηρήστε προσεκτικά τα πρόσωπα και τα σώματα και των 12 Αποστόλων. Έχουν 12 διαφορετικές εκφράσεις θυμού, έκπληξης και αιφνιδιασμού. Ουσιαστικά διαβαθμίζονται ανάμεσα σε αυτά τα τρία κυρίαρχα συναισθήματα. Από αριστερά προς τα δεξιά ο Βαρθολομαίος, ο Ιάκωβος (ο γιος του Αλφαίου) και ο Ανδρέας είναι και οι τρεις φανερά έκπληκτοι. Η επόμενη τριάδα είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο Πέτρος και ο Ιωάννης. Ο Ιούδας μοιάζει αιφνιδιασμένος από την ξαφνική αποκάλυψη του σχεδίου του. Που βρίσκεται το κεφάλι του (χαμηλότερα από όλους); Πόσων μαθητών ο αγκώνας ακουμπά στο τραπέζι (μόνο του Ιούδα); Πως φαίνεται η ταραχή του Ιούδα (ρίχνει την αλατιέρα) και η ενοχή του (γέρνει προς τα πίσω); Γιατί είναι το μόνο πρόσωπο που στην τοιχογραφία φαίνεται να είναι στη σκιά; Τι μπορεί να σημαίνουν αυτοί οι συμβολισμοί από τον Λεονάρντο προς εμάς, τους απλούς θεατές (και όχι ιστορικούς τέχνης ή εικαστικούς);
Δίπλα από τον Ιούδα βρίσκεται ο Πέτρος. Πως αισθάνεται; Μπορείτε να διακρίνετε το θυμό και την οργή του; Πως μπορεί να συνδέεται το μαχαίρι που κρατάει στο χέρι του με τα γεγονότα που θα συμβούν λίγο μετά στον κήπο της Γεσθημανής (“μάχαιραν έδωκες, μάχαιρα θα λάβεις”) και τη σύλληψη του Ιησού;
Ο Ιωάννης, νεότερος όλων και αγαπημένος μαθητής του Ιησού, μοιάζει σα λιπόθυμος στο άκουσμα της είδησης ενώ ακούει από τον από τον Πέτρο κάτι θυμωμένο σαν “μήπως ξέρεις ποιος είναι αυτός;”
Ο Θωμάς (αναστατωμένος και αιφνιδιασμένος αλλά και με την αμφιβολία πάντα ζωντανή σε όσα ακούει από τους άλλους δύο), ο Ιάκωβος ο πρεσβύτερος (έκπληκτος και με ανοιχτά τα χέρια σημάδι ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει, ότι δεν είναι αυτός ο ένοχος) και ο Φίλιππος (μοιάζει σα να αναζητεί κάποια εξήγηση γι’ αυτό που μόλις άκουσε) συνθέτουν την πρώτη τριάδα στα αριστερά του Ιησού, μια τριάδα πλήρη συναισθημάτων και αυτή.
Τέλος ο Ματθαίος, ο Ιούδας ο Θαδαίος και ο Σίμων ο Ζηλωτής αποτελούν την τελευταία τριάδα με τους δύο πρώτους να έχουν στραφεί προς τον τελευταίο αναζητώντας ίσως κάποιες απαντήσεις.
Και ανάμεσά στους 13 παρόντες, υπάρχουν δύο που μοιάζουν σχεδόν ατάραχοι: είναι ο Ιησούς και ο Ιούδας. Γιατί; Η γνώση οδηγεί σε αταραξία και γαλήνη. Κι όποιος γνωρίζει δεν αναζητεί άλλο πια.
χρωματισμοί: τι χρώμα είναι μανδύας του Ιησού; Γιατί κόκκινο (θεϊκή υπόσταση και κύρος) και γαλάζιο (ύλη, άνθρωπος); Ποια είναι τα υπόλοιπα χρώματα που παρατηρούνται στους μανδύες, τους τοίχους, το φόντο; Τι αίσθηση αφήνουν οι συνδυασμοί αυτοί;
τοιχογραφία: πως θα ζωγραφίζαμε έναν άθλιο, λερό τοίχο της αυλής του σχολείου μας; Τι υλικά θα διαλέγαμε και ακόμα πιο βασικό…ποιο θα ήταν το θέμα που θα απεικονίζαμε; Πως θα το προστατεύαμε από τη φθορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών;
το δείπνο των συναισθημάτων: καθόμαστε σε ένα τραπέζι. Δεν είμαστε 12 ή 13. Μπορεί να είμαστε 18 ή 25. Δεν έχει σημασία. Εκφωνούμε, εμείς ή κάποιο παιδί, μια πρόταση που είναι σε θέση να προκαλέσει κάποια συναισθήματα. Τα παιδιά καλούνται να λάβουν εκείνες τις εκφράσεις στο πρόσωπο και τις στάσεις σώματος που θα δηλώσουν όσο καλύτερα γίνεται τα συναισθήματά τους πάνω σε αυτό που άκουσαν. Η διαδικασία είναι μαγική και εξασκεί τα παιδιά στην ανάγνωση συναισθημάτων, χειρονομιών, στάσεων, κινήσεων κ.α.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΙ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

Τι είναι Μεγάλη Εβδομάδα;

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι μεγάλα, σπουδαία, κοσμοϊστορικά και κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!

Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος
τη Μεγάλη εβδομάδα;

Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας. Την Μεγάλη Δευτέρα το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης. Την Μεγάλη Τρίτη το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης κ.ο.κ.).

 

Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Μεγάλη Δευτέρα 
   (Κυριακή Βαϊων βράδυ):

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς (Ματθ. 21, 18-22) που ξέρανε ο Χριστός:
Η συκιά συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα. Συμβολίζει ακόμη και την ψυχή του κάθε ανθρώπου που παραμένει άκαρπη από αρετές. (Περισσότερα για την Μ. Δευτέρα πατείστε εδώ. Περισσότερα για την ξηρανθείσα συκή πατείστε ε

Μεγάλη Τρίτη
(Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:

α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία καθώς και να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, για να υποδεχθούμε τον Νυμφίο Χριστό, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πότε θα "φύγει" απ΄αυτήν εδώ την ζωή.

β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και ότι πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. (Περισσότερα για την Μ. Τρίτη πατείστε ΕΔΩ)

Μεγάλη Τετάρτη 
(Μεγάλη Τρίτη βράδυ):

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα γυνή...» της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.

Μεγάλη Πέμπτη 

(Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):

Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :

α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.

β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και

δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.

 

Μεγάλη Παρασκευή Μέγα Σάββατο

Μεγάλη Παρασκευή  
 (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):

Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:

α) Τα πτυσίματα

β) τα μαστιγώματα

γ) τις κοροϊδίες

δ) τους εξευτιλισμούς

ε) τα κτυπήματα

ς) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την

ζ) Σταύρωση και

η) τον θάνατο του Χριστού μας. 

Μέγα Σάββατο 
   (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):

Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:

α) την Ταφή Του Κυρίου και

β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς.

Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.

Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!

                                                                               

Μεγάλη Πέμπτη… Σήμερον κρεμάται επί ξύλου!

Μεγάλη Πέμπτη, κορύφωση του θείου Δράματος απόψε. Μέρα ιδιαίτερη μέρα που στη θρησκεία μας «τοποθετείται» ο Μυστικός δείπνος δηλαδή η παράδοση σχετική με το  Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Ο Χριστός παρέθεσε στους μαθητές Του το τελευταίο Δείπνο πριν τον σταυρικό θάνατό Του. Τους παρέδωσε το Σώμα Του και το Αίμα Του, την αιώνια πνευματική τροφή, που παραθέτει η Εκκλησία στους πιστούς σε κάθε λειτουργική σύναξη. Τους είπε, λοιπόν, δείχνοντας το ψωμί: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μετά το δείπνο, έλαβε το ποτήρι με το κρασί και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Άλλο γεγονός της ημέρας είναι η Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και η Προδοσία του Ιούδα καθώς και η Τελετή της Σταύρωσης.
Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης γίνεται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Το βράδυ ψάλλετε ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια. Ανάμεσα στο 5ο και 6ο ψάλλεται  το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς.
Την μεγάλη Πέμπτη αρχίζουν τα περισσότερα έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας.  Πρώτη μεγάλη ασχολία των νοικοκυράδων ήταν το ζύμωμα. Ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξόμπλια, δηλαδή στολίδια φτιαγμένα από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Τα ονόματα στις κουλούρες ποικίλουν ανάλογα με το σχήμα και τις περιοχές. Φτιάχνονται κι εκείνα τα ψωμιά που χαρίζουν στα παιδιά, τις κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, αυγούλες, δοξάρια ή και λαζαράκια και στην Κρήτη τα λέμε και κουκουναρές.
Αυτά όλα φτιάχνονται με λάδι με αμύγδαλα και γλυκάνισο και στη μέση βάζουν ένα κόκκινο αυγό. Τα στολίζουν και τα δίνουν στα παιδιά το Μεγάλο Σάββατο. Η δύναμη αυτών των αρτοσκευασμάτων είναι  τόσο κυρίαρχη στη συνείδηση του κόσμου που τους απέδωσαν και διάφορες άλλες ιδιότητες.
Την κόκκινη Πέφτη ή  Μεγάλη Πέμπτη  που θα ζυμώσουν θα κάνουν και τρία μικρά κουτσουνάκια με σταυρό και θα τα αφήσουν στο εικόνισμα. Αν κάποιο από τα σκυλιά του σπιτιού λυσσάξει του το δίνουν και όλα  περνούν. Τούτοι τη μέρα ζυμώνουν και το κουλούρι της πρωτομαγιάς.
Αλλά η κυρίαρχη ασχολία είναι το βάψιμο των αυγών
Πάσχα χωρίς τα κόκκινα αυγά, δεν είναι Πάσχα. Η εθιμοτυπία αλλάζει όπως και οι τρόποι βαψίματος  ανάλογα με την περιοχή. Οι δεισιδαιμονίες δίνουν και παίρνουν. Το δοχείο που βάφουν τα αυγά πρέπει να  είναι καινούργιο. Την βαφή δεν την βγάζουν από το σπίτι ούτε κάνει να την χύσουν. Τις πιο θαυμαστές ιδιότητες τις έχει το πρώτο αυγό το λεγόμενο αυγό της Παναγίας. Μ αυτό  οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά ενώ μερικές φορές το αυγό έχει και κάποιες ανατρεπτικές ιδιότητες. Όπως για παράδειγμα, αν είναι τριών χρόνων και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου, αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής .
Στα χωριά της Καρδίτσας, πιστεύουν ότι το πασχαλινό αυγό έχει θεραπευτικές ικανότητες. Λένε μάλιστα ότι όσοι έχουν αιματώδη στίγματα στο ασπράδι των ματιών τους και σπάσουν το φυλαγμένο από πέρσι πασχαλινό αυγό και βάλλουν επάνω τον κρόκο, θα βρουν τη γιατρειά τους.
Εξαιρετικές ιδιότητες έχουν και τα ευαγγελισμένα αυγά, εκείνα δηλαδή που στέλνονται στην εκκλησία για να λειτουργηθούν.
Στη Σινώπη, βάφονται τόσα αυγά όσα τα άτομα του σπιτιού και ένα της Παναγίας. Το βράδυ τα βάζουν σε ένα κουτάκι και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να διαβαστούν. Τα τοποθετούν κάτω από την Αγία Τράπεζα ή πίσω από θρόνο του Δεσπότη και  τα αφήνουν εκεί έως την Ανάσταση. Τα τσόφλια των αυγών τα έβαζαν στις ρίζες των δέντρων και έτσι θα έπιαναν καρπό.
Στον ίδιο σκοπό, αποβλέπει και το έθιμο των χωρικών της Δυτικής Μακεδονίας, όπου το αυγό που θα πρωτοβάψουν τη Μεγάλη Τετάρτη τα μεσάνυχτα, γιατί τότε βάφονται τα αυγά) θα ταφεί στην πρώτη αυλακιά του χωραφιού, εκεί ακριβώς όπου θα πρωταρχίσει το αλέτρι. Αυτό γίνεται για να βλαστήσει ο σπόρος με τη ζωτική δύναμη που έχει μέσα του το αυγό.
Η σύμπτωση ασκεί πάντα ιδιαίτερη γοητεία στο πνεύμα του λαού. Έτσι όσα αυγά, γεννήσουν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη και μάλιστα αν τύχει η κότα να είναι μαύρη ή πρωτόγεννη θα  έχουν εξαιρετικά θαυμαστές ιδιότητες και θα  αποτρέπουν κάθε κακό.
Στο Σοποτό των Καλαβρύτων, τα αυγά που γεννιούνται τη Μ. Πέμπτη, τα πηγαίνουν στην Εκκλησία την ίδια μέρα, και αφού διαβαστούν, τα θάβουν πάλι την ίδια μέρα σταυρωτά στο αμπέλι για να μην το τρώει το σκαθάρι ή για να μην πέσει χαλάζι. Το ίδιο έθιμο  υπάρχει και σε όλη την Αρκαδία.
Στην Κορώνη, τα φυλάνε στο σπίτι και τα τρώνε όποτε τους πονάει ο λαιμός, γιατί πιστεύουν ότι κάνουν πολύ καλό.
Οι παραδόσεις επίσης που ισχύουν σχετικά με το χρώμα και το βάψιμο των αυγών ποικίλουν πάλι από περιοχή σε περιοχή.
Εκτός τις ήδη γνωστές λένε επίσης πως την Κοκκινοπέφτη βάφανε τα αυγά και τα βουτούσαν μαζί με ένα πανί. Αυτό βαφόταν κόκκινο και το κρεμούσαν έξω από το παράθυρο για σαράντα μέρες , στην Καστοριά άπλωναν στα παράθυρα κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντήλια.
«Η εξαιρετική ιερότητα των όσων τελούνται στις λειτουργίες της Μ. Πέμπτης και της Μ. Παρασκευής, προσδίδει κατά τη λαϊκή πίστη, σε όλα τα αντικείμενα της λατρείας, (ύψωμα, λάδι, λουλούδια, κεριά) ξεχωριστή θεία δύναμη.
Έτσι, το ύψωμα της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες σε πολλά μέρη της εβδομάδας, το βάζουν σε ένα σακουλάκι που έχει μέσα λουλούδια και το φυλάγουν πίσω από τα εικονίσματα για θεραπευτικές χρήσεις.» λέει ο μεγάλος λαογράφος Γ. Μέγας .
Η «λειτουργία» που ζυμώνεται σε ορισμένες περιοχές όπως στη Ζάκυνθο, γίνεται με τρόπο μαγικό και θα έπρεπε επτά αγνές παρθένες να καθαρίσουν το σιτάρι ανά κόκκο, να το πλύνουν και το απλώσουν στον ήλιο, να το αλέσουν και το ζυμώσουν την ίδια μέρα για  να είναι « μονοήμερο». Στην Κορώνη την Μεγάλη Πέμπτη γίνεται ευχέλαιο και στα σπίτια και οι παπάδες με τρία ριγανόξυλα μύρωναν όσους παρευρίσκονταν και στη συνέχεια οι νοικοκυραίοι τα φύλασσαν στο εικονοστάσι και όταν έφτιαχναν καινούργιο σπιτικό τα βάζανε στα θεμέλια ή στις γωνιές. Και το λάδι και το κρασί που καίνε στο φλιτζάνι αφού τα αφήνανε να καεί ως το τέλος το ξέπλεναν μόνο στο γιαλό.
Όταν διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια καίνε συνήθως 12 κεριά. Έχουν και τούτα ιδιαίτερες ιδιότητες. Το κερί αυτό, που μένει άκαυτο, το φυλάνε για φυλαχτό και όταν  το χειμώνα βροντά και βρέχει δυνατά, το ανάβουν για να μην πέσει κοντά τους αστροπελέκι.
Οι γυναίκες πάλι τούτη τη βραδιά θεωρούν την  ιδανικότερη στιγμή για τον αγιασμό ειδών καθημερινής χρήσης, για την τέλεση μαγγανειών για την αποτροπή ασθενειών και για την παρασκευή φυλαχτών. Για το λόγο αυτό σε πολλές περιοχές, κάθε οικογένεια φέρνει στην Εκκλησία ψωμί, αλάτι, αυγά και νερό σε φιάλη για να αγιαστούν.
Στη Λήμνο, στο τρισκέλι που ακουμπούσε ο παπάς  δένανε ένα σπάγκο και εκεί κρεμούσαν τα τσεμπέρια των παιδιών για να τα φυλάει ο Χριστός. Φέρναμε την ώρα που διαβάζονταν τα Δώδεκα Ευαγγέλια μπουκάλια με νερό κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα έπαιρναν πίσω μόνο τη Λαμπρή. Αν κάποιος που ήταν άρρωστος πλενόταν με τούτο το νερό και σαραντίζονταν   με ένα κλωνάρι βασιλικού θα γίνονταν καλά. Το ίδιο έκαναν και στα ζώα. Στην Αγιάσο Λέσβου, οι γυναίκες στα Δώδεκα Ευαγγέλια κάθε φορά που τέλειωνε ένα από αυτά , έφτιαχναν με το κερί ένα σταυρό. Μάζευαν 12 σταυρούς και τους κολλούσαν στις γωνίες του σπιτιού για να ψοφήσουν οι ψύλλοι και οι κοριοί.
Υπάρχει η κοινή πίστη  ότι οι ψυχές των νεκρών την Μεγάλη  Πέμπτη, όταν ο Σωτήρας κατεβαίνει στον Αδη, λυτρώνονται και ξανασαίνουν. Για αυτό και οι συγγενείς τους την ημέρα αυτή, ή τις επόμενες, επισκέπτονται τα νεκροταφεία και αφήνουν πάνω στους τάφους προσφορές ή μοιράζουν στη μνήμη τους τροφές.
Στη Ρόδο, τη Μεγάλη Πέμπτη, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, ανάβονται φωτιές με χοντρούς κορμούς πεύκων, στις οποίες τα παιδιά πηδούν και καίνε το «Μαρτάκι» τους.
Στη Μονή της Πάτμου, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται στο ύπαιθρο αναπαράσταση του ιερού νιπτήρα και της προσευχής του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών. Το βράδυ, την ώρα της ανάγνωσης των Δώδεκα Ευαγγελίων, ανάβουν φωτιά, απομίμηση της φωτιάς στην αυλή του Καϊάφα, όπου ήταν παρών ο Απόστολος Πέτρος.
Στις Κυδωνίες οι πιο θρήσκοι, τρώνε μια φορά τη μέρα, μόνο το μεσημέρι, γιατί μια φορά έγινε ο Μυστικός Δείπνος.
Στην Θράκη, την Κόκκινη Πέμπτη και τις δυο επόμενες, δεν πλένονται ούτε απλώνονται ρούχα, διότι καταστρέφονται τα αμπέλια και τα σπαρτά. Και στο Γύθειο άνοιγαν την κασέλα για τα ποντίκια ώστε να μην πλησιάζουν . Δεν σκούπιζαν επίσης για να μην  γεμίσει ο τόπος μυρμήγκια.
Τέλος στην Κρήτη το έθιμο την Μεγάλης Πέμπτης θέλει στεφάνια πλεγμένα  να αφιερώνονται την εκκλησιά για το Σταυρό και ιδιαίτερο βάρος να πέφτει στις γυναίκες ,με βασική υποχρέωση τους, τούτο το βράδυ,  στα μικρά κρητικά χωριά να ξενυχτούν ένα ακόμη νεκρό. Εκεί χωρίς ιδιαίτερες τυποποιημένες τελετουργίες αρχινούσε ο θρήνος , τα θυμιάματα και το μοιρολόι που συνήθως ήταν αυτοσχέδιο.
Σήμερον μαύρος ουρανός,σήμερον μαύρη μέρα,
σήμερον εσταυρώσανε,τον πάντων βασιλέα.
Σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται.
Σήμερον έβαλαν βουλήν οι άνομοι Εβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά οι τρισκαταραμένοι…